W tym przykładzie zakładamy, że limity przechowywany są w zmiennych. Przy czy zachowana jest następująca konwencja nazewnicza: nazwy zmiennych limitów tworzone są przez dodanie sufiksów _lolo, _lo, _hi, _hihi do nazwy zmiennej pomiarowej.
Wariant A
|
Właściwości podstawowe |
||
|
|
Główna zmienna |
VA001 |
|
Właściwości stanowe, stan podstawowy |
||
|
|
Tekst |
# |
|
|
Kolor |
Black |
|
Właściwości stanowe, stan numer 1 |
||
|
|
Warunek stanu |
=Variable()<Variable(“#_lo”) |
|
|
Kolor |
Aqua |
|
Właściwości stanowe, stan numer 2 |
||
|
|
Warunek stanu |
=Variable()<Variable(“#_lolo”) |
|
|
Kolor |
Blue |
|
Właściwości stanowe, stan numer 3 |
||
|
|
Warunek stanu |
=Variable()>Variable(“#_hi”) |
|
|
Kolor |
Red |
|
Właściwości stanowe, stan numer 4 |
||
|
|
Warunek stanu |
=Variable()<Variable(“#_hihi”) |
|
|
Kolor |
Yellow |
Utworzone zostały 4 stany kontrolujące przekroczenie 4 limitów. W wyrażeniach stanu porównywana jest wartość zmiennej głównej z wartością zmiennej limitu. Nazwy zmiennej typu #_lolo, to notacja sufiksowa, w której # reprezentuje nazwę zmiennej głównej.
Uzależnienie obiektu od nazw zmiennych jest minimalne, przełączenie obiektu na monitorowanie innej zmiennej wymaga jedynie zmiany nazwy zmiennej głównej.
Każdy ze stanów posiada własną definicje właściwości Kolor. Użyta do wyświetlenia zostanie wartość zdefiniowana dla stanu aktywnego. Jeżeli będzie więcej niż jeden aktywny stan, to wzięta zostanie wartość ze stanu o wyższym numerze. Dlatego, istotna jest kolejność definiowania stanów. Stan _lolo musi być definiowany po stanie _lo, a stan _hihi po stanie _hi.