Przykłady
Podział archiwum na pliki pod kątem czasu
Przebiegi archiwalne typu D, M, Y i H gromadzone są w czterech rodzajach plików różniących się czasem gromadzonych danych. Każda zmienna może być archiwizowana równocześnie w kilku typach plików. Dla przebiegów D, M i Y tworzone są pliki zawierające dane z określonego okresu: doby (D), miesiąca (M) lub roku (Y).
Na początku każdego okresu tworzony jest nowy plik o unikatowej nazwie. Pliki z poprzednich okresów przechowywane są do momentu, gdy minie okres zadany w parametrach archiwum. Niektóre pliki mogą zostać programowo zabezpieczone przed automatycznym usuwaniem, co jest określane w parametrach systemu Asix. Takie pliki mogą być usunięte podczas konserwacji systemu. Najstarsze pliki są też usuwane automatycznie w przypadku braku miejsca na dysku. Wcześniej cyklicznie wysyłane są ostrzeżenia, co pozwala na świadomą reakcję, np. kopiowanie archiwum na nośnik zapasowy.
Takie podejście pozwala na elastyczny podział archiwum na części. Pliki dobowe są najmniejsze, co ułatwia ich konserwację, składowanie, czy selektywne usuwanie. Zwykle jednak korzystanie z plików dobowych jest uzasadnione tylko dla często próbkowanych i zmieniających się danych. Zastosowanie ich np. do danych godzinnych wiąże się ze stratą pamięci dyskowej, bowiem deklaracja zmiennej w nowym pliku zajmuje około 40 bajtów, a pamięć dyskowa dla danych przebiegu zmiennej jest przydzielana porcjami po 512. Zapamiętanie 24 rekordów, które zwykle po kompresji zajmują 1-2 bajty na rekord, spowoduje konieczność zajęcia 552 bajtów na zapamiętanie kilkudziesięciu punktów.
Przykładem efektywnego wykorzystania dysku jest archiwizacja danych chwilowych w plikach dobowych, średnich 5-minutowych w miesięcznych, a średnich godzinnych w rocznych.
Pliki archiwum H nie są dzielone na okresy, a miejsce zwalniane przez stare dane jest ponownie wykorzystywane przez nowe.
W pliku inicjującym poszczególne grupy zmiennych przypisuje się do nazwanych zasobów parametryzowanych w deklaracjach ARCHIWUM, a każdy zasób jest archiwizowany w oddzielnych plikach o deklarowanej dla każdego zasobu oddzielnie lokalizacji. Nazwa zasobu jest częścią nazwy pliku.
Aktualna konwencja nazw plików wykorzystuje długie nazwy plików, pozwala na kodowanie dowolnej daty i stosuje, zgodnie z konwencją Windows, jednolite rozszerzenie nazwy pliku. Została ona wprowadzona w wersji 6 programu Aspad, zapewniając dostosowanie nazw plików do nowych cech Aspada i wymogów systemu Windows.
Nazwa pliku jest zbudowana z kilku członów wg wzorca:
Trrrrmmdd-zasób.ahf
gdzie:
T - jednoliterowa nazwa rodzaju archiwum (D,M,Y,H);
rrrr - 4-cyfrowy rok, dla archiwum H zastępowany tekstem xxxx;
mm - 2-cyfrowy miesiąc, dla archiwum H i Y zastępowany tekstem xx;
dd - 2-cyfrowy dzień miesiąca, dla archiwum H, M i Y zastępowany tekstem xx;
zasób - zadeklarowana w pliku inicjującym nazwa zasobu;
.ahf - stały tekst rozszerzenia (ang. ASPAD Historical File).
M201605xx-BLOK.ahf - oznacza plik miesięczny z maja 2016 dla zasobu BLOK,
D20160416-ZAKL1.ahf - oznacza plik dobowy z 16.04.2016 dla zasobu ZAKL1.